سالهاست كه خوابهاي من از دريا و سنجاقك خاليست.خوابهايم نه بوي تورا مي دهند،نه بوي روياهاي جواني ام را.

سالهاست جاده ها سر به زير وساكت به راه خود ادامه مي دهند،بي آنكه منتظر گامهاي من باشند و اشاره ي تو .

به من گفته بودي بهشت نزديك است و گاهي در حياط خانه مان هم مي توانم آن را ببينم و امروز باران همه ي

آرزوهايم را خيس كرده است،دفترچه ام شبيه بهشت شده است،پر از گلهايي كه به نام تو روييده اند.

به من گفته بودي كه عشق بي آنكه در بزند مي آيد،با فانوسي دردست و برقي درچشمان و امروز كه مي توانم دنيا

را در يكي از سلولهاي تو ببينم ،عشق در اتاقم نشسته است وبه من لبخند مي زند.

هرروز به تو فكرمي كنم واز خودم مي پرسم آيا درختان و پرندگان هم خواب مي بينند؟آيا درختان مي توانند بوي تورا 

 حس كنند ؟آيا پرندگان مي توانند براي تو شمعي بر افروزند؟از تو با چه كسي حرف بزنم؟چه كسي باورمي كند كه

بهشت را در دستهاي تو ديده ام و زمين را كه با همه ي عظمتش روي دكمه پيراهنت نشسته بود؟چه كسي باور

مي كند جنگلهاي انبوه دنيا در گيسوان دلتنگ تو گم مي شوند؟

ترانه ي كهبراي تو سروده ام ،ازگفتگوي موجها و ساحل زيباتر است،امااز سكوت تو زيباتر نيست.

دوست دارم ترانه هايم در قلب تو خانه داشته باشند و تو با انگشتهاي لاغرم روي شيشه ي مه گرفته بنويسي:

((اگرچراغ عشق روشن باشد،هزار كوهستان هم نمي تواند بين ما فاصله بيندازد.))

وقتي ميشي نياز من اگه نباشي پيش من

اشكاي چشمامو ببين كه مي ريزه به پاي تو

                                                         بازم كه بي قرارمو دلواپس نگاه تو

                                                        تموم هستي مني بمون هميشه پيش من

اگه شدم عاق تو نزار كه بي تاب بمونم

لالايي شبام تويي نزار كه بي خواب بمونم

                                   دارم برات شعرميخونم شايد به يادم بموني

                                    فقط يه چيز ازت مي خوام هميشه عاشق بموني

دوستت دارم خيلي كمه ولي جز اين چيزي نبود

وا‍‍ژه ها رو ولش كنيم عشقمو از چشام بخون

و حدس میزنم شبی مرا جواب می کنی


و قصر کوچک دل مرا خراب می کنی

سر قرار عاشقی همیشه دیر کرده ای

ولی برای رفتنت عجب شتاب می کنی

من از کنار پنجره تو را نگاه می کنم

و تو به نام دیگری مرا خطاب می کنی

چه ساده در ازای یک نگاه پاک و ماندنی

هزار مرتبه مرا ز خجلت آب می کنی

به خاظر تو من همیشه با همه غریبه ام

تو کمتر از غریبه ای مرا حساب می کنی

و کاش گفته بودی از همان نگاه اولت

که بعد من دوباره دوست انتخاب میکنی

................---------------------...............--------------------.................---------------................

لمس کن کلماتی را که برایت مینویسم

تا بخوانی و بدانی جایت چقدر خالیست

تا بدانی نبودنت آزارم میدهد!

لمس کن نوشته هایی را که لمس نشدنیست و عریان

که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد !

لمس کن لحظه هایم را

تویی که میدانی چگونه عاشقت هستم !

لمس کن این با تو نبودن ها را ...

لمس کن
.........................----------------------------.........................----------------------.......................

هر کسي سهم خودش را طلبيد
سهم هر کس که رسيد

داغ تر از دل ما بود

ولي نوبت من که رسيد

سهم من يخ زده بود!

سهم من چيست مگر؟

يک پاسخ

پاسخ يک حسرت!

سهم من کوچک بود

قد انگشتانم

عمق آن وسعت داشت

وسعتي تا ته دلتنگيها

شايد از وسعت آن بود

که بي پاسخ ماند

......................------------------------........................-------------------.................-------------.....

                                        ....نظرفراموش نشه....

دورم ز تو ای خسته خوبان چه نویسم؟    من مرغ اسیرم به عزیزم چه نویسم؟    ترسم که قلم شعله کشد صفحه بسوزد    با آن دل گریان به عزیزم چه نویسم؟

به کعبه گفتم تو از خاکی منم خاک چرا باید به دور تو بگردم؟!   ندا آمد تو با پا آمدی باید بگردی برو با دل بیا تا من بگردم

عشق کلامی از نور است که دستی نورانی آن را بر برگی از نور نگاشته است...

یارب دل دوستان پر از غم نکنی    با تیر بلا قامت ما خم نکنی    ای چرخ تو را به قرآن سوگند    یک مو ز سر عزیز ما کم نکنیگفتم به گل زرد چرا رنگ منی    افسرده و دلتنگ چرا مثل منی    من عاشق اویم که رنگم شده زرد    تو عاشق کیستی که همرنگ منی...

باید آهسته نوشت ، با دل خسته نوشت ، با لب بسته نوشت    گرم و پررنگ نوشت... روی هر سنگ نوشت تا بخندند همه    که اگر عشق نباشد دل نیستمن در این شهر غریبم و در این خاک فقیر    به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر    آتش عشق چنان در دلم افروخته بود     دیده گر آب نمی ریخت جگر سوخته بود...عشق با غرور زیباست ولی اگر عشق را به قیمت فروریختن دیوار غرورت گدایی کنی ، آن وقت که دیگه عشق نیست صدقه هست !

به اندازه قلیون دوستت دارم اگه گفتی چرا ؟!  ق : برای قشنگیت    ل : برای لبخندت    ی : برای یکی بودنت    و : برای وفایت    ن : برای نگاهت

کاش در کتاب قطور زندگی ، سطری باشیم ماندنی نه حاشیه ای از یاد رفتنی...

دلم میخواد برات بمیرم ولی خودت که میدونی پهلوانان هرگز نمیمیرند...!!

هرکه با ما دوست باشد سرور و سالار ماست   یاد او درمان ما و قلب او در قلب ماست...

داستان زندگی من قصه ایست متن آن وجود تو پایان آن نبود تو...

در دریای عشقت شنا کردم ناگهان قورباغه ای دیدم فرار کردم...!!!

صداقت یعنی از افقها به قصد رویت گذشتن... میان کوچه های سبز احساس به دنبال قدمهای تو گشتن... نجابت یعنی از باغ نگاهت... به رسم عاطفه یک پونه چیدن... میان سایه روشن های احساس... تو را از پشت یک آیینه دیدن...

جز من اگرت عاشق و شیداست بگو    ور میل دلت به جانب ماست بگو    ور هیچ مرا در دل تو جاست بگو    گر هست بگو،نیست بگو،راست بگو...!

منم آن شعله آتش که از هر شمع برخیزم... تمام هستی خود را فقط به پای تو ریزم... درون قلب من فرمانروایی کن... که از موی تو برخیزد همه عطر دل انگیزم...

بادبادک رفت بالا... قرقره از غصه لاغر شد !!

بدترین فریب عاشق شدنه ! چون خودت رو به چیزی متعلق می کنی که یه روزی از دستت میره...

می خواستم من روزی

آن روزها ـ روزهای پرواز ـ

                                 بالای بالا بگیرم از این زمین تا به آواز

اما دوبالم شکستند

        رفتندبا گرد لبخند

                       وان گه به سوگم نشستند

                                                                                 ـ  آن ناکسان زمانه ـ

                                                                                ـ آن دوستان بهانه ـ

من ایستاده به راهی

                 تا گام رفتن بگیرم

                             با ذوح زخمی که خسته است

اما دریغا ز راهی

                     با دست ایشان که بسته است

اینک مرا و دلم را

روح غمگین خسته ام را

کو می پرد در خیالم

               بالای بالا به پرواز

گامی زند در حصارم

                     شاید که راهی.........................."به آواز.............................."

========================نظر یادتون نره========================

حتي گريه هم ديگر از حوالي ما

                                                  عبور نمي كند

بغض،خوابيده،سنگين

                                 وشوق تركش

                                    ديگر عطشي است در به يادماندني ترين

من سرابم

             سراسيمه درون خويش

                        دنبال آبم

                                                   وجز ته مانده هايي ازگل و سنگ

پر پرواز را

          لاي شاخ وبرگ هاي جنگلي ترين نفس هايم

                                                                                جاگذاشته ام

.....و

                  اكنون

                                    سراسيمه مي ردم و

                                                            حتي گريه هم ديگر

************************نظريادتون نره*****************************

درونم از غصه و ماتم

مثال روح بی خوا ب است

دلم غمگین

تنم سنگین

سرابی در چشم رنگین

خودم شرمگین

از این ننگی که در خواب است

امشب دلم تنگه ...

غصه مثل سنگه

این حرف یه دلتنگه

این عشق بی رنگه

عاشقی برام ننگه

عشق تو زندگیم لنگه

دلت مثل سنگه

انگار دوست داشتنم واست ننگه

حرف میزنی با خنده

اینجوری فکر میکنی میشی برنده

تو هستی آدم یه دنده

لجبازیتم هست فقط واسه بنده

این کارا شده زننده

فقط بهت میگن آدم یه دنده

حرفای هر شبت یه رنگه

بازم میکنی بهم خنده

آخرم میشی برنده

انگار دوست داشتنم واست ننگه

من غریبی قصه پردازم، چون غریقی غرق در رازم
گمشدم در غربت دریا، بی نشون و بی هم‌آوازم
می‌روم شب‌ها به ساحل‌ها، تا بیابم خلوت دل‌را
روی موج خسته دریا، می‌نویسم اوج غم‌ها را

تنهایی حكم است، نه انتخاب...

(نظر فراموش نشود لطفا)